“Ik heb geld gekregen voor een outplacementtraject, maar eigenlijk wil ik helemaal niet aan het werk, dus ik weet niet of je iets voor me kunt betekenen.” was wat ze zei toen ze me belde. Het klonk een beetje als een wanhoopskreet, dus ik stelde voor om in ieder geval kennis te maken en haar situatie te bespreken.

En zo zat ze een week later tegenover me. Ze vertelde over haar laatste baan. Een aantal jaren had ze er met plezier gewerkt, maar een half jaartje geleden was er een nieuwe collega gekomen en die zorgde voor nogal wat onrust binnen het team. Het leek zelfs in twee kampen uiteen te vallen; er waren steken onder water, grapjes die niet grappig waren en ze voelde zich steeds ongelukkiger en onzekerder worden. De manager liet het gebeuren.

Ze lag er wakker van en had zich uiteindelijk ziek gemeld. In de gesprekken die volgden, voelde ze zich totaal niet gehoord en uiteindelijk ging ze akkoord met een vaststellingsovereenkomst. Ze dacht dat ze met twee maandjes rust er wel weer zou zijn, maar ze merkte dat het steeds minder goed met haar ging. En als ze aan solliciteren dacht, schoot de paniek door haar lijf.

Het was duidelijk nog geen tijd om het over werk te hebben. Op een gegeven moment vertelde ze hoe ze op de basisschool gepest werd en realiseerde zich ineens dat de situatie op haar werk die oude pijn weer triggerde. Ze wilde dit graag met behulp van de vloerkaart verder onderzoeken.

Na de kaart een tijdje bestudeerd te hebben, zette ze een houten poppetje in het gebied Buitensluiten. Dit poppetje representeerde haarzelf in het verleden. De sleutel legde ze erbij omdat die verbeeldde hoe ze zichzelf steeds verder afgesloten had voor contact met haar klasgenoten. Het raakte haar zichtbaar en ze zei dat ze verbaasd was hoeveel het haar nu nog deed. Zo alleen als ze daar stond in het verleden, zo voelde ze zich de laatste tijd ook op haar werk.

In het gebied Insluiten plaatste ze een hart en een aantal figuurtjes die haar gezin vertegenwoordigden. Die liefde geeft haar kracht en ze realiseerde zich dat ze zoveel meer mogelijkheden heeft dan toen ze kind was, ook in hoe ze met de situatie op haar werk had kunnen omgaan. Ze was in het oude patroon gestapt van het zich afsluiten van de groep, onzichtbaar worden.

“Ik wil zichtbaar blijven en me laten gelden.” zei ze resoluut. Bij het woord Lichaamstaal plaatste ze de edelsteen fluoriet. Deze steen bevordert het zelfvertrouwen. Ze ging rechtop zitten en slaakte een diepe zucht. “Zo, dit was genoeg voor vandaag.” zei ze terwijl ze opstond. “Volgende keer verder!”